اندکی تامل

به کسی کینه نگیرید        دل بی کینه قشنگ است

به هــمه مــهر بورزید          به خدا مــهر قشنگ است.

دست هر رهگذری را بفشارید به گرمی      بوســه هم حس قشنگی است

بوســـه بر دســـت پــدر          بوســـه بـر گـــونه مادر

لحظه حادثه بوسه قشنگ است        بفشارید به آغوش عزیزان

پـدر و مـــادر و فـــرزند       به خدا گرمی آغوش قشنگ است
نزید سنــگ به گنــجشک        پر گنجشک قشنگ است
پـر پـــروانه ببـــوســید     پـر پـروانه قشــنگ است.نستــرن را بشـــناســید        یــاس را لمـــس کنید
به خـــدا لاله قشنگ است        همــه جا مست بخندید
هــمه جا عشــق بـورزید        سینه با عشق قشنگ است.بشـــناســـید خــدا       هر کجا یاد خدا هست
هر کجا نام خدا هست      سقف آن خانه قشنگ است. .

خداوند متعال در سوره نساء آیه 1 مى فرماید: « یا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمُ الَّذی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها وَ بَثَّ مِنْهُما رِجالاً کَثیراً وَ نِساءً وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذی تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلَیْکُمْ رَقیبا؛ 

اى مردم، از پروردگارتان پروا کنید، آن که شما را از یک تن- آدم (علیه السلام)- آفرید و جفت او را از [جنس‏] او آفرید و از آن دو، مردان و زنان بسیار بپراکند. و از خدایى که به نام او از یکدیگر درخواست مى‏‌کنید و از [بریدن با] خویشاوندان پروا داشته باشید، که خداوند بر شما نگاهبان است» مفسر عظیم الشان مرحوم طبرسى صاحب تفسیر شریف مجمع البیان در ذیل آیه شریفه مى فرماید آیه دلالت مى کند بر وجوب صله ارحام.

امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: « صلو ارحامکم وان قطعوکم؛ 

یعنى با خویشاوندانتان پیوند برقرار کنید گرچه آنها از شما قطع رابطه کنند. »

حِقد (کینه) پنهان کردن دشمنى در دل است و آن از ثمره غضب است؛ زیرا غضب وقتى [به سبب عجز از انتقام] تشفّى پیدا نکرد و ناچار فرو خورده شد به باطن می‏رود و در آن جا به صورت حقد و کینه درمی ‏آید. کینه از مُهلکات بزرگ است. رسول خدا(ص) فرمود: اَلمؤمِنُ لَیسَ بِحَقُودٍ؛ مؤمن کینه ‏توز نیست‏». 

غالباً کینه ملازم با آفاتى است از قبیل: حسد، دورى و بریدن از شخص مورد کینه، دست زدن به محرماتى از قبیل: دروغ، غیبت، بهتان، فاش کردن راز، پرده‏درى، اظهار عیب، شماتت نسبت به بلایى که به وى رسیده و خوشحالى از آن، شادى از ظهور لغزش‏ها و خطاهاى او، استهزا و مسخره کردن وى، اعراض از او در جهت خوار شمردنش، ادا نکردن حقوق او (مانند دین یا صله رحم) و... همه اینها حرام است و به تباهى دین و دنیا می ‏انجامد و ضعیف‏ترین مرتبه کینه این است که از آفات یاد شده احتراز کند و براى کینه مرتکب گناه نشود؛ لکن [برفرض که هیچ یک از اینها پدید نیاید] خود کینه از امراضى است که بر باطن آدمى سنگینى می‏کند و روح از آن متألّم و در آزار می ‏باشد.

برگرفته از :
دبیرخانه کانون های مهدویت