سفرنامه (3)

  

صبح روز آخر حضور در شهر نجف اشرف به مسجد کوفه رفتیم. مسجدی که انبیا الهی در آن نماز خوانده اند و حتی پیامبرمان هم در شب معراج در این مسجد نماز خوانده اند. 

 مسجدی که نماز در آن تمام خوانده میشود. مسجدی که توبه آدم در آن مقبول شد. مسجدی که کشتی نوح در آن ساخته شد و در آن به زمین نشست. مسجدی که محل قضاوت و نماز و شهادت امیرالمومنین(ع) بود. مسجد کوفه. 

اعمال مسجد کوفه کمی زیاد بود و از صبح تا حدود ظهر طول کشید بعد از نمازهای مستحبی به زیارت مرقد مسلم ابن عقیل سفیر امام حسین(ع) در کوفه و هانی این عروه و مختار ثقفی رفتیم و برای نماز ظهر و عصر به مسجد برگشتیم (این مرقدها هم کنار هم و متصل به مسجد کوفه هستن. البته قبل از خود مسجد و اعمالش به مرقد میثم تمار (از یاران با وفای امام علی(ع) هم رفتیم. 

بعد از اقامه نماز و بازدید از منزل امام (ع) و بنای باقیمانده از دارالاماره کوفه به سمت هتل حرکت کردیم. قرار شده بود عصر این روز به وادی السلام برویم که بعد لغو شد و (ما هم که جلوتر از برنامه رفته بودیم) خوشم میاد که از برنامه جلو باشی و عقب نمونی!!خلاصه که دوباره عصر برای زیارت و نماز مغرب و عشا رفتیم حرم. صبح فردا قرار شد که 7 صبح به سمت کربلا حرکت کنیم. 

یه جمله جالب هم از امام علی ^{(علیه السلام)}   

امام علی‏‏ ^{علیه السلام} در یک خطبه طولانی، ویژگی‏های مسجد کوفه را چنین برشمرده است: «ای اهل کوفه! خداوند به شما نعمت‏هایی عطا فرموده که به هیچ کس عطا نکرده است. از برتری محل برگزاری نماز شما این است که اینجا خانه آدم، خانه نوح، خانه ادریس، عبادتگاه حضرت ابراهیم خلیل و عبادتگاه برادرم حضرت خضر‏ علیه السلام بود و امروز محل عبادت و مناجات من است... برای مسجد کوفه زمانی فرا می‏رسد که محل برگزاری نماز حضرت مهدی‏‏ علیه السلام از تبار من و محل عبادت هر مؤمن می‏شود. هیچ مؤمنی در روی زمین نمی‏ماند، جز اینکه به این مسجد بیاید، یا قلبش برای این مسجد پر بزند».

من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 231، ح 696.