عکس العمل ...

بعد از اون آزمون جمع بندی و اینکه برگه های عملکردشون رو دادم دستشون که ببرن خونه! با انبوهی از مادران مضطرب و نگران روبرو شدم که : 

- خانم معلم ؛ همین نمره رو توی کارنامه اشون میذارین؟ 

- خانم معلم  ؛ به بچه میگم مگه عینک می خوای که سوال به این آسونی رو جا انداختی؟ 

- خانم معلم  ؛ نمیشه یه فرصت دیگه بهشون بدین؟ 

- خانم معلم  ؛ باباش باهاش حسابی تمرین کرده.تازه به من میگه تو میری سر کار بچه افت تحصیلی پیدا کرده! 

فکر کنین من از عکس العمل مادرا    و اینکه به فکر بچه هاشون هستن(البته نمره ی بچه توی کارنامه)   .خلاصه گفتم که من انتظار بیشتری ازشون داشتم و این نمره هم تاثیرگذار هست و با بقیه فعالیتهاشون جمع میشه! 

داشتم به این فکر می کردم که چرا فقط مادر بچه هایی که درسشون عالیه اینقدر حساسند؟ از هر لحاظ (چه پیگیری درسها باشه - چه حضور در جلسات باشه - چه مراجعه برای وضعیت تحصیلی باشه) در عوض اولیای بچه هایی که نیاز به حمایت توی خونه دارن که بهتر بشند اصلاْ نمیان حال و احوالی از دانشمنداشون!! بپرسن.  

گاهی به خودم میگم انگار این بچه ها مثل یه گیاه خودرو باید رشد کنند!! هر چی شد شد برای بزرگتراشون مهم نیست! و دلم به حالشون میسوزه! 

=*=+*+* از وضعیت بد آزمون ریاضی به مدیرخان می گفتم و اینکه واقعاْ تعجب کردم که چی شد که اینجور شد. آقای مدیر به من یه راه پیشنهاد کردن و اونم طرح سوالات (خوندن سوالات) سر جلسه و به صورت تک تک بود که بچه ها همون لحظه جواب بدن و بعد بریم سراغ سوال بعدی! 

برای جمع بندی فارسی که جواب داد. 

ببینیم آزمونهای بعدی چی میشه.