دلانه های بارانی
دلانه های بارانی

دلانه های بارانی

...........

یــادم بــاشـــد ، امشب بعضی از آرزوهایم را دَم ِ در بگذارم

تــا رفتگـــر ببــــرد ! بیچــاره او

ما بقــی را هم نقــدا” بــا خود بــه گور می بـــرم

ما بقــی همــان ” آرزوی بــا تــو بودن ” است

نتــرس جانکم

حتــی آرزوی ِ داشتنت را هم بــه کســی نمی دهم




تو دلیل تمام دلتنگی های من نیستی

نبودنت اما ...

هست ...!


کاش میشد آخر اسمــت نقطه.گذاشت تا دیگر شــروع نشوی!
کاش میشـــد فریاد بزنم : پایـان
دلم خیـــــلی گرفته اســت
اینجا نمیتــــوان به کسی نزدیــک شـــد
آدمهــا از دور دوست داشتـــنی ترنــد!


 

پ.ن : همین جوری نوشتم (جایی خوندم خوشم اومد)

نظرات 3 + ارسال نظر
پسرک چهارشنبه 9 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 11:33 ب.ظ

بسیار زیبا بود...
عشق و احساس عنصر درونی ادبیات ماندگار است

ممنون از شما.

بله می توان گفت یکی از اجزای ماندگاری ادبیات.

ارکیده چهارشنبه 9 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 09:00 ق.ظ

اجازه فکر کنیم عاشق شدی
آخه این علائم عاشقیه
ما هم ازین علائم گهگاهی داریم
خانوم اجازه ایشالا به عشقتون برسین مابراتون دعا میکنیم

...........

به قول شاعر:

من از کجا؟
عشق از کجا؟

ارکیده سه‌شنبه 8 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 11:47 ق.ظ

خانوم اجازه شما ناراحتید
خانوم اجاااااازه ما هم بغض داریم
اجازه میشه گریه کنیم

نه ناراحت نیستم.

گاهی حسهای این شکلی دارم و منم میام می نویسم!

خودتو ناراحت نکن .
خوب میشم!!

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.