تولدانه

 

امروز سومین 24 دی هستش که دارم می نویسم اینجا.

امروز دلانه ها - پا گذاشت به سومین سالروز تولدش.

چقدر زود گذشت 3 سال!

3 سال که در عین طولانی بودن لحظاتی بیش نبودن انگار.

دلانه ها قرار بود یه خونه باشه واسه ی نوشتنم و یه جا برای اینکه یادم نره روزها و حساسهایی که هم قشنگند و هم عجیب و هم گاهی دلگیرانه و گفتن حرفهایی که شاید نشه حتی بلند گفتشون. و شد همون خونه . . . 

سه سال پر از خاطرات مختلف.

سه سال پر از یادها و خاطرات و دلنوشتهایی مملو از احساسات مختلفم نسبت به اطرافیانم - نسبت به خودم و نسبت به هر موجودیتی که اثری روی من داشتن.

سه سال و پیدا کردن دوستانی ه همراهم شدند - با من امدند و گاهاً راهمان جدا شد.

سه سال و نزدیک شدن در عین دوری به آدمهایی که هر کدام در دنیای واقعی خودشان پر از حسهای مختلفند و اینجا همه در کنار هم سعی کردیم که گوش شنوا باشیم برای هم.با هم بخندیم و در کنار هم از اعتراضات برزبان آمده و نیامده بگیم . . .

سه سال که در عین پیچیدگی لحظاتی سخت و تامل برانگیز - ساده و صاف تمام شده . . .

نوشتن از حسی که فقط حس یود.

نوشتن از روزهای سخت و طاقت فرسای بیماری.

نوشتن از سفری که آرومم کرد و برام مثل عیدی بود.

نوشتن از حسهای عجیبم.

نوشتن از روزمرگیهای ساده ی خنده دار در کنار جوجه هام!!

نوشتن و پیدا کردن دوستانی که توی لحظاتی که سردرگم بودم و حیرون برام حکم راهنما و آرامبخش و نور توی تاریکی رو داشتن.

نوشتن و ناامید شدن و تصمیم گرفتن به رفتن و اصرار دوستانی به ماندن و ماندنم. . . .

چقدر دورند و چقدر نزدیک.

و امروز سومین سال شروع بودن در دنیای مجازی و بودن اونجوری که می خوام با همه ی سادگی هام و پیچیدگیهام

از خدا ممنونم به خاطر اینکه کمکم کرد و دوستانی کنارم بودن که آرامم کنند در لحظات سخت.

از خدا ممنونم به خاطر همه چیز و به خاطر تحملش.

و از دوستانم هم ممنونم که گاهی تلخ بودنم و عجیب بودنم و سردر گم بودنم رو تحمل کردن.

دلانه های بارانی عزیزم!

تولدت مبارک. 

سعی می کنم که بنویسم هر چند کم.چرا که می خواهم نوشتن را و می خواهم بودن در کنار دوستانم را.