سفر نوشت (5)

محرم شدیم و بعد از نماز مغرب و عشا در محل مقرر جمع شدیم. 

 

حاج آقا از تک تک مان پرسیدند که تلبیه را گفتید و خلاصه با هم و لبیک گویان حرکت کردیم به سمت خانه ی آرامش. 

حس و حال آن موقع را فقط کسی که تجربه اش را داشته باشد درک می کند و او هم نمی تواند در قالب کلمات بگنجاند. . . 

در صندلی پشتی من یک خانواده بودند (البته بعد از احرام خانمها و آقایان جدا از هم نشستند ) و به زبان دیگر یه خانم و دو تا  پسر بچه نشستند.همین که مستقر شدند حرفها و صحبتهای این دو برادر شروع شد. 

مادر با حالت عذرخواهانه: ببخشید تو رو خدا. اینا تا مکه سر شما رو درد میارن از بس حرف می زنن 

- نه خواهش میکنم. من هر روز با ۳۰ تا مثل اینا سرو کار دارم و یه جورایی این چند روزه دلم تنگشون بود. 

مادر بچه ها : مگه شما شاغلین؟ 

- بله.آموزگارم. 

-آخی بهتون نمیاد اصلا! خب پس عادت دارین.  

-  بله تقریباً عادت دارم.

خلاصه باهاشون دوست شدم.محمدرضا و مهدی.که از قضا مهدی کلاس دومی بود کلی با هم حرف زدیم و بعد هم که شام را آوردند.من و مهدی مسئول پخش کردن داخل اتوبوس شدیم.(مهدی از پدرش که جلوی اتوبوس بود می گرفت و من از مهدی و خلاصه شام را بین خانمهای اتوبوس پخش کردیم.منتها نه که اتوبوس زیاد تکان می خورد - هر دویمان بعدش افقی شدیم (یه کم حالمون بد شد) 

به نیمه های راه که رسیدیم برای تجدید وضو توقف کردیم و بعد از هواخوری و تجدید وضوی بعضی دوستان که خوابشان برده بود به راهمان ادامه دادیم.دوست داشتم که مسیر روشن می بود تا از لحظه لحظه ی راه رسیدن در ذهنم تصویر بسازم اما جاده بود و تا حدودی تاریکی . . . 

ساعت ۱و نیم روز پنجشنبه 17 بهمن ماه , به حرم امن الهی ؛ مکه ی مکرمه رسیدیم.شوق رسیدن توی تک تک سلولهای بدنم ریشه کرده بود و هر لحظه شکوفه ای سر بر می آورد از جنس نیاز و ذوق و خوشحالی. 

وارد هتل دارهادی شدیم. 

هتل بزرگ بود و مدیر ثابت به ما تبریک گفت و ورودمان را خوش آمد و کاروان ما در برج۱ هتل ساکن بود. 

حاج آقا که همراه ما بودند(توی یه ماشین بودیم) گفتند برای تجدید وضو و تحویل ساکهایمان (شب قبل ساکها به اینجا آورده شده بود) نیم ساعت وقت دارید و ساعت ۲ پائین باشید که به سمت بیت الله برویم. 

سریع کلید (کارت اتاقمان) را تحویل گرفتیم و به سمت اتاق رفتیم.موقع تحویل گرفتن چمدانها دیدیم که چمدانمان را شکسته اند و دیگر نمیتوان در آن بار زیادی قرار داد 

وقت و فرصتی برای هیچ کاری جز تجدید وضو نبود.سریع وسابل را جابجا کردیم و وضویی گرفتیم و به سمت لابی حرکت کردیم.تا باقی همسفران بیایند و حرکت کنیم ساعت ۲و ۱۵ دقیقه شد و من نگران بودم که آیا اعمالمان به موقع انجام می شود؟ 

چه اتفاقی می افتد و آیا به بارگاه معبود پذیرفته می شویم یا . . .