گردش

   
سلاااااااااام به همه. 

شنبه با پسرام رفتیم اردو. 

اونم کجا؟ 

پارک ارم 

 

صبح لباس پوشیدمو و کوله برداشتم با کمی هله - هوله و رفتم مدرسه. 

البته مادرجان و پدرجان هم بنده رو همراهی کردن تا وقتی که سوار ماشین بشیم و حرکت کنیم. 

توی مدرسه دیدم پسرکام با شادمانی می دوند ؛ میان جلو و سلام می کنند و خلاصه کلی شادمان هستن.از طرفی هم مادراشون و بعضا پدراشون با یه موجی از نگرانی کمی آن طرفتر منتظر بودند. 

رفتم سمت دفتر که ببینم کیا با ما همراهند و کی آمده و کی نیامده! دیدم آقای بهداشت هم ایستادن کنار پله ها! سلام و احوالپرسی و جویا شدن اینکه ایشون هم تشریف میارن؟ که جواب مثبت بود. 

خلاصه آقای ناظم و آقای بهداشت و آقای همکار و آقای معاون پرورشی و آقایان همکار کلاس اول و سه تا خانم کلاس دوم (خودم و همکارا) باضافه خانم انجمن تقسیم شدیم که مراقب بچه ها باشیم. 

جوجه های من 20تاشون اومده بودن.بعد حضور و غیاب و تقسیم بندی - ماشینها حرکت کرد. 

پسرا از بدو ورود به ماشین مشغول خوردن هله - هوله ها شدن و هی به من و باقی دوستان هم نعارف می کردن؛ هر چی من ازشون تشکر می کردم و می رفتن سر جاشون.آقای ناظم با دست پر میامد و نصف غنایمشو به من می داد و می رفت 

خلاصه بعد خوردن خوراکیها نوبت سرودخوانی و شادمانی شون بود.خانم انجمن شاکی شد و میگه: خانم بانو ! نمیخوای به اینا چیزی بگی؟(البته ایشون جلو ماشین بودن و من تقریبا وسط و بین بچه ها) میگم: مگه همیشه میان اردو؟اینجا که کلاس نیست که مجبور به ساکت بودن - باشن؛ امروز رو خوش میگذرونن و ما هم چیزی نمیگیم  شما هم تحمل کن!با بچه بیرون اومدن اینجوریه 

خلاصه تا وقتی به ترافیک اتوبان نرسیده بودیم - پسرکا خوندن و شادمانی کردن و کمی هم در مورد چیزای بیرون ماشین باهاشون حرفیدیم و وقتی درگیر ترافیک شدیم حوصله شون سر رفته بود و مدام سوال می کردن که چقدر مونده. 

آقای ناظم هم سر بسرشون میذاشت و میگفت: دو روز هم راه مونده!!!! 

بعد مدتی تحمل بالاخره به پارک رسیدیم و تمام بچه ها با هم شروع به حرکت کردیم. 

آقای معاون رفتن و برای بازی بچه ها بلیط خریدن و قرار شد اگه زود رسیدیم به بازیها باغ وحش هم بریم و اگه نه که یه بازی دیگه سوار بشن و برگردیم (اتوبوسها قرار گذاشته بودن که ساعت چهار در مبدا حرکت باشیم) 

خلاصه بچه ها سوار کشتی صبای کودک - ترن کودک - ماشین برقی - شدن و ماشین برقی وقتگیرترین وسیله بود.بعد نوبت تونل وحشت بود که همکارا تقسیم شدن و اول ما خانمها و آقای بهداشت سوار شدیم و بعد منتظر بشیم که بچه ها بیان بیرون و باقی همکارا آخر سر سوار بشن.نمی دونین که آقای بهداشت چقدر جیغ کشید خلاصه بعدش پسرا و باقی بچه ها پشت سرمون حرکت کردن و چون ما ترن اول بودیم - زودتر پیاده شدیم و منتظر بچه ها. 

دیگه ساعت یک شده بود و آقای معاون گفتن به باغ وحش نمی رسیم و رفتن یه بازی دیگه برای بچه ها گرفتن (فلیپر) خلاصه تا حدود 1و نیم طول کشید و بعد دوباره حرکت به سمت ماشینها که توی پارک ورودی برای غذا نشستیم و غذاها رو بین بچه ها تقسیم کردیم.وقتی به همه غذا و نوشیدنی دادیم - خودمان هم نشستیم به صرف ناهار و بعد هم تماشای دریاچه ی کنار پارک و حرکب به سمت ماشینها. 

برگشتنی دو نفر از همکارا جابجا شدن و آقای بهداشت هم آمادن ماشین ما و خلاصه با بچه ها شروع به شیطنت و شادمانی کردند و تا جایی که موقع خریدن بستنی دیگه بچه ها از فرط شیطنت و حرکات موزون!! بی سروصدا بستنیاشونو خوردن و بعدش دوباره فاز جدید !!! خلاصه پسرکای منم هنرنمایی ها کردن که یاد حرف یکی از دوستان افتاده بودم 

خلاصه بعد کلی شیطنت و البته آرزوی سلامتی برای همه و اینا حدود 4 و پنج دقیقه جلوی در مدرسه بودیم. 

بچه های من در بین راه و موقع پیاده شدن : 

- خانم ارزششو داشت - کلی خوش گذشت ؛ ممنون که اومدینو 

-- خانم اردوی خیلی خوبی بود, کلی بهمون خوش گذشت. 

- خانم خیلی دوستتون داریم؛ خوش گذشت بهمون. 

و من هم شادمان از احساسات قشنگ جوجه هام و لبخند به لب با مادرای خوشحال مواجه شدم که اومده بودن دنبال پسرکاشون. 

خدا رو شکر به سلامتی اردوی امسال هم برگزار شد. 

خدا رو شکرت بخاطر همه چی.